cocolcuitia
Paleografía:
COCOLCUITIA
Grafía normalizada:
cocolcuitia
Tipo:
_v.t._
Traducción uno:
v.t. tê-., irriter, faire fâcher quelqu'un.
Traducción dos:
v.t. tê-., irriter, faire fâcher quelqu'un.
Diccionario:
Wimmer
Contexto:cocôlcuîtia > cocôlcuîtih.
*£ v.t. tê-., irriter, faire fâcher quelqu'un.
Esp., provocar a ira, o brabo hazer a otro (Bnf 361).
Form: sur cuîtia morph.incorp. cocôl-li.
Fuente:
2004 Wimmer